Pozostaje pamięć

18 Lipca 2022

Uroczystość wspomnieniową, w 66. rocznicę katastrofy w kopalni Boże Dary podczas i w następstwie której zginęło 24 górników zorganizowano w poniedziałek, 18 lipca 2022.

Pozostająca po kopalni reszta infrastruktury wykorzystywana jest dla potrzeb pompowni Centralnego Zakładu Odwadniania Koplan, w historycznym budynku dyrekcji mieszczą się biura oddziałów Spółki Restrukturyzacji Kopalń - Kopalnie w Całkowitej Likwidacji oraz Mysłowice-Wesoła I. A przde wszystkim pozostaje pamięć.

Po mszy, odprawionej w kościele pw. Trójcy Przenajświętszej w Katowicach-Kostuchnie uczestniczący w niej przedstawiciele SRK SA z wiceprezesem Zarządu Radosławem Wojtasem oraz p.o. dyrektora oddziału Mysłowice-Wesoła I Januszem Czarneckim, przedstawiciele spółek węglowych, sąsiadujących kopalń, Wyższego i Okręgowego Urzędu Górniczego, Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego oraz córki jednego z górników, który zginął w tamtej katastrofie, przeszli na sąsiadujący z kościołem cmentarz. Pod krzyżem w alei górników złożono kwiaty, zapalono znicze.

Następnie uczestnicy uroczystości przeszli ulicą Boya-Żeleńskiego do kopalni Boże Dary. Tu, pod odsłoniętą w pięćdziesiąt lat po katastrofie tablicą, złożono kwiaty. Równocześnie odbyło się oficjalne otwarcie zorganizowanej z inicjatywy pracownika Bożych Darów, Mirosława Nikla, przy wsparciu dyr. Czarneckiego, niewielkiej izby pamięci, poświęconej Bożym Darom .

(więcej o izbie pamięci: https://nettg.pl/gornictwo/188375/boze-dary-juz-od-lat-nie-fedruja-ale-sa-ludzie-ktorzy-chca-zachowac-pamiec-o-tej-katowickiej-kopalni)

+++

Katastrofa

18 lipca 1956 podczas budowania tam, mających spowodować zduszenie pożaru, który zaczął się dziesięć dni wcześniej, w oddziale V na poziomie 307 kopalni Boże Dary, doszło do wybuchu. Po kilkunastu dniach krótką informację o katastrofie skutecznie przykryto wiadomością o tragedii w belgijskiej kopalni Marcinelle, gdzie 8 sierpnia 1956 zginęło 262 górników, w tym ośmiu narodowości polskiej.

Na tablicy pamiątkowej w historycznym budynku dyrekcji kopalni znajdują się dwadzieścia cztery nazwiska. Jednak w nie zweryfikowanym przekazie ustnym mowa jest o większej ilości ofiar - pracujących w kopalni więźniach pozbawionych praw publicznych. Podobno zostali pochowani jako „nieznani” na jednym z okolicznych cmentarzy.